Celem projektu jest opracowanie i skonstruowanie systemu elektronicznego w postaci urządzenia, często zwanego nosem elektronicznym (e-NOS), do wykrywania określonego zapachu lub mieszaniny różnych zapachów. Dla wybranych próbek i na podstawie zgromadzonych materiałów badawczych przedstawione zostaną możliwości wykorzystania tego urządzenia do pomiaru uszkodzenia lasu przez patogeny i szkodliwe owady. Barczatka sosnówka jest jednym z najgroźniejszych szkodników z rodzaju barczatkowatych (Lasiocampidae). Od 1946 roku pojawiła się w formie gradacji około 10 razy. W roku 2013 zabiegi ochronne przeciw barczatce przeprowadzono na powierzchni około 120 tys. ha. Prognozowanie zagrożenia odbywa się obecnie na podstawie oceny akumulacji gęstości gąsienic zimujących na dnie lasu metodą jesiennych poszukiwań gąsienic w ściółce. Metody uzupełniające to określenie liczebności wiosennej populacji oraz jej kondycji podczas ścinki drzew na płachty. W wyniku przeprowadzonych badań na gąsienicach barczatki sosnówki stwierdzono, że od momentu wyklucia się z jaj koncentrują się one w grupach. Najsilniejszą tendencję gąsienic do grupowania obserwowano w pierwszych trzech stadiach rozwoju. Zjawisko grupowego życia gąsienic związane jest z wytwarzaniem feromonów tego gatunku. Celem przeprowadzanych badań, wykorzystujących e-NOS, jest zlokalizowanie gąsienic zimujących w ściole poprzez opracowanie nowej metody oceny ryzyka zagrożenia drzewostanów sosnowych przez barczatkę sosnówkę na podstawie zapachów emitowanych w miejscach zimowania gąsienic barczatki a w trakcie sezonu wegetacyjnego – zapachu wydzielanego przez gąsienice barczatki, które żerują w koronach drzew.
